Project 2011 -2014
Tim Kliphuis
De publieke belangstelling viel wat tegen maar het resultaat van de workshop "geïmproviseerde-muziek" van Tim Kliphuis was geweldig. Bij voorbaat waren de gemoederen hooggespannen bij de kleine 30 aanwezige deelnemers. De goede ervaringen van het vorige jaar beloofden veel goeds. De verwachtingen werden nog overtroffen. Tim had tevoren een vijftal nummers voor strijkorkest gearrangeerd en het was de bedoeling dat die uiteindelijk zouden worden uitgevoerd met begeleiding van de driemansband, viool, gitaar en contrabas. De gipsy-stijl van de op de "Hot Club de France" van Stéphane Grappelli gestoelde manier van spelen vergde een behoorlijk aantal aanpassingen bij ons klassiek geschoolden maar gaandeweg de dag kreeg de groep een en ander steeds beter voor elkaar. Enkele nummers moesten voorzien worden van improvisaties door de deelnemers zelf wat, na wat aarzelende pogingen, bij de meesten toch een aardige noot opleverde. De opmerking: "Alles mag!" droeg wel bij aan het loskomen van de gemoederen tijdens dit voor deze of genetoch wat onwennige onderdeel. Het resulteerde tijdens de "Hoedown" van Aaron Copland, door Tim bewerkt en voorzien van een aantal klassieke uitstapjes, in een kakofonische massa-improvisatie die, wonder boven wonder, uiteindelijk toch weer naar de oorspronkelijke versie van het stuk terugkeerde. Dat deze vorm van Jazz niet alleen virtuoos van karakter kan zijn maar ook een lyrische vorm kent bleek uit het: "Souvenir de Villingen" van Grappelli. Daarnaast klonk het op de Jig geïnspireerde: "Couscous and Butter", een Schotse melodie in een vrolijke 9/8 maat. Indrukwekkend was : "Astor’s Dream" van Tim zelf. Een hommage aan Astor Piazzolla en diens muziek, die als Tango Milonga was verwerkt in dit stuk. Duke Ellingtons: "Caravan" tenslotte werd in de bewerking van Tim van een evergreen omgetoverd in een actueel Jazzy nummer vol enthousiasme bijgestaan door de aanwezige strijkers. Behalve de vijf genoemde stukken kregen we van het trio zelf ook nog enkele geweldige nummers voorgeschoteld, uiteraard op Tims onnavolgbare wijze uitgevoerd.
De verwachtingen waren hooggespannen.
Met de doelstelling om op moderne instrumenten een speelwijze te creëren die wat betreft de stijl van de oude muziek de toets der kritiek kan doorstaan waren Ria en ondergetekende, tweemaal tevens begeleid door Reinout, in totaal drie keer op bezoek geweest bij FrancPolman in zijn prachtige 18e eeuwse huis in Amsterdam en eenmaal op de woonboot van Ivo ten einde de op het festival te spelen werken stuk voor stuk door te nemen op streken en vingerzettingen.
Wij waren toen al zeer enthousiast over zijn aanpak en vooral zijn kennis van zaken maar in de praktijk van 28 mei moest dat allemaal nog maar blijken zijn gunstige uitwerking te hebben.
Na de “inzeepdag” van 21 mei was men al opgetogen over de muziek die gespeeld moest gaan worden en met name het concerto van Bach in d-moll, met Ivo die zelfs aan een krakkemikkige piano nog fantastische klanken kon ontlokken, beloofde iets moois te worden.
Toen kwam de grote dag en na een half uurtje koffie en thee begonnen we aan een inspannende workshop onder leiding van de grote meester zelf. Van het begin tot het einde, en dat was pas na 17.00 u, hield hij de groep in zijn ban met meesterlijke voorbeelden, kostelijke anekdotes en onvermoeibaar leiderschap vanaf zijn stoel op de eerste concertmeesterplaats.
Vanwege problemen met koperblazers hadden we de samenstelling van het programma met betrekking tot de “Watermusic” van Händel moeten wijzigen en de houtblazers, tweehoboïstes en een fagottiste, waren gedwongen a prima vista andere delen te spelen dan zij hadden bestudeerd, hetgeen zij op virtuoze wijze deden.
De dag kon absoluut niet meer kapot; slechts wijzelf zaten er behoorlijk doorheen, ondanks de pauzes die door Simone ( op beide dagen) zo overdadig waren voorzien van spijs en drank. Een rustperiode in het Wokrestaurant te Veghel was daarom zeer welkom en daarna volgde nog een afsluitend concert dat qua tijd moest concurreren met de finale van de ChampionsLeague.
Niet al te veel bezoekers maar daar was het ook niet direct om begonnen.
Project 2011
Ivo Janssen soleerde op sublieme wijze in het klavierconcert van Bach en oogstte zeer terecht veel applaus. Ook de andere stukken, de ouverture uit een symfonia van Marin Marais, een Concerto Grosso van Corelli met als solisten Franc, Ria en Reinout, en een aantal delen uit deWatermusic van Händel kwamen er buitengewoon goed uit onder de bezielende leiding van Franc en met de medewerking van de blazers en de klavecinist Axel.
Vanuit het publiek kregen we vele bewonderende opmerkingen en terecht.
Wij hadden een geweldige dag gehad; iedereen was een hoop wijzer geworden en, zeker zo belangrijk, had genoten.
Voor herhaling vatbaar! We houden je op de hoogte.
Wordt vervolgd!
Jos Brocken.
Geweldige ervaringen bij het tweede MiKO-festival.
