We hebben het nog één keer gedaan…. Kemmel, als afsluiting van een tijdperk. Het was een groot succes met een enorme dosis nostalgie. Kemmel, compleet met “Tocht” en “Bonte Avond”. Compleet met modder en Mr. En Miss. Kemmel verkiezing, waarbij aangetekend dat het dit keer Mrs. Kemmel was, aangezien de organisatoren hadden beslist dat Ria en ondergetekende het moesten worden. Voor de tocht hadden de weergoden weliswaar voor op dat moment droog weer en een aangename temperatuur gezorgd edoch in de weken daarvoor was er een behoorlijke hoeveelheid nattigheid gevallen waardoor de blubber op sommige plaatsen een historische, lees WO I, hoeveelheid bereikte. Na 25 jaren van niet noemenswaardige incidenten kon het niet anders dan dat er dit keer een accident plaats moest vinden in de vorm van een val van Wouter, die daarbij zijn pols brak. Na een ziekenhuisbezoek keerde hij echter al weer redelijk monter terug waardoor de feestvreugde eigenlijk geen deuk opliep, ondanks dat het voor Wouter natuurlijk persoonlijk een enorme handicap was om zijn rechterarm voorlopig niet meer te kunnen gebruiken. Uiteraard wensen wij hem een snel herstel toe. De leiding van De Lork is in de afgelopen 3 jaar gewijzigd en er heerst tegenwoordig een wat ander sfeertjedan tijdens onze verblijven van de voorgaande jaren. Ook al konden we in volle vrijheid gebruikmaken van de ons bekende faciliteiten, toch bemerkten met name diegenen die betrokken waren met de organisatie dat er een andere wind woei. Het was niet meer zo amicaal. Het personeel was veel minder toeschietelijk, alsof er wat angstig werd gereageerd op het bestel en in het algemeen was men veel zakelijker dan dat we in de periode Paul en Marij gewend waren. Maar niettemin: het was weer Kemmel en we kregen op de laatste avond nog bezoek van Dieter met zijn gezin die gehoord had dat wij nog een keer in De Lork aanwezig zouden zijn. Zo zie je dat ons toeven aldaar ook bij het personeel zijn sporen heeft achtergelaten. En de Kemmeltocht heeft dit jaar een aantal alleraardigste Ollekebollekes opgeleverd. Als toetje moest men een Ollekebolleke maken waarin in de tweede regel: Meierijs Strijkorkest moest staan. Zo kregen we bijvoorbeeld:

Lullen maar spullen nie ​                Meierijs Strijkorkest​           Ooit was het andersom           Nu blijft het stil​           Vriendschap verbondenheid           Kakafonie-of-wel ​                  Niemand vergeet het ooit           Zelfs als je ’t wil.

Laatste keer Kemmellol                Meierijs Strijkorkest               Oh, wat een hartenpijn;            toch geen verdriet. ​          Want in ons hart zitten ​            hartenverwarmende ​          vrienden en daden. We vergeten het niet.

Moet je eens horen! Het             Meierijs Strijkorkest         liep door het bos en wat                    zongen ze krols.                Totdat er iemand zich​                  ontegenzeggelijk ​opvangen wou en toen ​    brak hij zijn pols.

En omdat deze niet de verplichte regel bevatten, buiten mededinging:

Oh, wat beviel ons die​​​       tocht in het donker goed              ​    totdat die Wouter mis-​​            plaatste zijn voet .                                                Even dus dreigde een ​​​              megateleurstelling,​​​    maar aan het einde                                      kwam alles toch goed.

Wij doen de Kemmeltocht!​​          Schrijven een rijmpje maar                       zoeken een woord voor het ​                     laatste couplet. ​​​            Wij kwamen enkel op ​​​                            pannenkoekkutsiroop. ​​​                   Lost het wel op maar is ​​​           niet je-van-het.