Op de geplande datum, derde zaterdag in september, de 21ste, waren er dit jaar wat minder deelnemers te verwelkomen. Weliswaar lag het aantal aanmeldingen ongeveer op dezelfde hoogte als voorheen, maar om allerlei redenen hadden zich helaas ook daarvan enkelen afgemeld. Niettemin togen wij, weliswaar niet precies om 10 uur maar toch eerder dan in voorgaande jaren, de koffie was ruimschoots op tijd klaar, aan het werk met ons Engelse programma van Purcell tot Holst. Begonnen werd met Purcells Fantasia on a Ground, variaties op een thema in de bas van 6 tonen (passacaglia) dat toch meteen al vrij grote strijkvaardigheid vergde maar op een bewonderenswaardige wijze werd uitgespeeld. Gelukkig iseen groot aantal oud-leden van het MKO nog volop aan het spelen in andere orkesten en komen er van die andere orkesten enthousiaste leden naar Veghel om een dag muziek te maken. Zo blijft het grondidee van het MKO toch in stand: mensen opleiden om een basis te geven om in heel hun leven muziek te kunnen maken. Zo was het altijd en zo kan het dus kennelijk ook nog blijven. Peter Warlock had voor ons een prettige verrassing in petto middels zijn Capriol Suite, een verzameling barokke dansen, veelal Frans, getoonzet op een aan Strawinsky verwante wijze: oude melodieën met moderne trekjes. Een kostelijk stuk muziek en nog zeer speelbaar ook. Air and Dance van Frederick Delius was daarentegen wat lastiger, ook al vanwege de moeilijkere harmonieën en ingewikkelder ritmiek, maar wel heel mooi. Afgesloten werd met een evergreen, het stuk dat wij als MKO talloze malen op de lessenaar hebben gehad en altijd met veel plezier hebben gespeeld: de Saint Paul’s Suite van Gustav Holst. Ik herkende nog steeds het bravoure van vroeger en het deed me deugd te zien en horen dat dat voor allen gold.

Aan het begin van de dag werd mij toegefluisterd dat volgend jaar het Meierijs Kamerorkest zijn 40jarig jubileum viert. Hoewel het orkest in zijn reguliere hoedanigheid niet meer bestaat, bestaat de stichting nog steeds en dat is ook de basis van het festival. Het spreekt welhaast vanzelf dat we daar volgend jaar zeker iets aan moeten gaan doen. Wát, dat moet nog worden vastgesteld (ideeën zijn uiteraard welkom) maar dát, staat vast. Het zou aardig zijn wanneer we overstelpt gaan worden met aanmeldingen; hoe meer hoe beter. De ruimte is er groot genoeg voor.

Ongetwijfeld zullen wij ons melden wanneer er wat meer duidelijkheid is over het een en ander.

Deze aflevering van het festival was, ondanks de wat mindere opkomst, toch een groot succes.

En dus… tot volgend jaar 19 september, je weet wel, de derde zaterdag.

Jos Brocken, mede namens het bestuur.